Η εγκεφαλική παράλυση (Ε.Π.) ορίζεται ως ένα σύνολο μόνιμων διαταραχών της ανάπτυξης της κίνησης και της στάσης, οι οποίες προκαλούν περιορισμό της κίνησης και αποδίδονται σε μη εξελισσόμενες διαταραχές που παρουσιάζονται κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου (κατά την εμβρυική ή βρεφική ηλικία) – πριν τη γέννηση, κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά. Οι κινητικές διαταραχές στην Ε.Π., συχνά συνοδεύονται από αισθητηριακές διαταραχές, αντιληπτικές, γνωστικές, διαταραχές στην επικοινωνία και στη συμπεριφορά, από επιληπτικές κρίσεις και από δευτερεύοντα μυοσκελετικά προβλήματα.
Όπως αναφέρει και ο ορισμός η Ε.Π. είναι μία σύνθετη κατάσταση. Η επίδραση που έχει στα άτομα ποικίλει σε μεγάλο βαθμό. Για παράδειγμα, κάποιος ασθενής ίσως να μην μπορεί να κινηθεί ανεξάρτητα και να έχει περιορισμένη επικοινωνία, ενώ αντίθετα κάποιος άλλος μπορεί να έχει μία πολύ ελαφρά διαταραχή στον κινητικό έλεγχο, η οποία μπορεί να οδηγήσει στο να σύρει το πόδι όταν είναι κουρασμένος, αλλά να μην έχει άλλους περιορισμούς. Έτσι, λοιπόν, λόγω της πολυμορφίας που παρουσιάζει στην κλινική της εικόνα η Ε.Π., ο ρόλος και ο στόχος του εργοθεραπευτή και του φυσικοθεραπευτή ορίζεται ξεχωριστά για τον κάθε ασθενή.
Σκοπός της Εργοθεραπείας είναι να βοηθήσει το άτομο, με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο μπορεί να χρησιμοποιήσει, ώστε να πραγματοποιεί τις καθημερινές του δραστηριότητες, φτάνοντας το μέγιστο βαθμό αυτονομίας του. Η εργοθεραπευτική παρέμβαση έχει ως κύριο μέλημά της την ενίσχυση των παιδιών προκειμένου να ενταχθούν ομαλά και πλήρως στο σχολικό περιβάλλον και να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δραστηριότητες.
Στους επιμέρους στόχους εντάσσονται:
Η βελτίωση του ελέγχου στάσης και ισορροπίας (π.χ. καθιστή θέση)
Η ανάπτυξη της λειτουργικότητας του άνω άκρου (αδρή – λεπτή κίνηση)
Η παρέμβαση στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής (Δ.Κ.Ζ.) για την επίτευξη της αυτονομίας του ατόμου (σίτιση, ένδυση – απόδυση, τουαλέτα κλπ)
Η σωστή χρήση προσαρμοσμένου εξοπλισμού, όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο
Η συμμετοχή στο σπίτι, στο σχολείο αλλά και στους εξωτερικούς χώρους προκειμένου να γίνουν οι σωστές παρεμβάσεις – προσαρμογές στο χώρο, δημιουργώντας ένα ασφαλές και λειτουργικό περιβάλλον για το παιδί με κινητικές αναπηρίες.
Με στόχο πάντα την αυτονομία και τη συμμετοχή, η εργοθεραπεία αξιολογεί σε κάθε στάδιο της παρέμβασης τις συνθήκες και τις δυνατότητες (σωματικές ή περιβαλλοντικές) που υπάρχουν και τις προσαρμόζει στις ανάγκες και στα θέλω του ασθενή.
